Stożek rotatorów, nazywany również pierścieniem to połączone ze sobą ścięgna, które otaczają staw ramienno–łopatkowy. Pełni funkcje stabilizacyjną dla stawu ramiennego i jest odpowiedzialny za prawidłowe poruszanie się barku. Otaczające go ścięgna połączone są z czterema mięśniami – nadgrzebieniowym, podgrzebieniowym, obłym mniejszym oraz podłopatkowym. Stożek narażony jest na częste urazy – możemy nie odczuwać ich na co dzień, ale zsumowane dadzą o sobie znać ze zdwojoną siłą. To skutek sumujących się mikrourazów, do których dochodzi podczas jednostajnych, powtarzających się ruchów, np. wymachów, rzutów czy częstych przeciążeń. Takie uszkodzenie stożka rotatorów najczęściej dotyka osoby starsze i sportowców. Narażeni są szczególnie koszykarze, siatkarze, tenisiści czy pływacy.

Nie znaczy to wcale, że wszyscy ci, którzy nie uprawiają sportów ani nie są obciążeni genetycznie mogą spać spokojnie – niewłaściwa postawa również może być jednym z powodów bólu barku.

Uszkodzenie stożka rotatorów

Gdy wystąpi uszkodzenie stożka rotatorów pojawia się ból przy odwodzeniu ramienia, często zakres ruchu, który można wykonać bez bólu to zaledwie uniesienie ramienia pod kątem 90 stopni. Ból pojawia się również w nocy – mięśnie rozluźniają się, co powoduje obniżenie ruchomości stawu.

Powyższe dolegliwości są bardzo silnie związane z zespołem ciasnoty podbarkowej, często będącym przyczyną uszkodzenia stożka rotatorów. Przyczyną jest znaczne ograniczenie przestrzeni pomiędzy kością ramienną a wyrostkiem barkowym łopatki. U zdrowego człowieka przestrzeń ta wynosi 1-1,5 cm i pozwala kości ramiennej poruszać się bez przeszkód. Jeśli natomiast miejsca jest mniej, przy każdym ruchu okoliczne tkanki są uciskane i miażdżone. Szczególnie narażona jest kaletka podbarkowa, która doznaje urazów z każdym podniesieniem ręki. W końcu może dojść do stanu zapalnego, który nieleczony może prowadzić do poważnych uszkodzeń ścięgien i kaletki podbarkowej.

Jak prawidłowo zdiagnozować zespół ciasnoty podbarkowej?

Pierwszym objawem, sygnalizującym, ze z naszym barkiem dzieje się coś złego jest ból w jego okolicy, szczególnie uporczywy w momencie odwodzenia ramienia od ciała. Ci, którzy podczas snu preferują pozycję boczną będą odczuwać ból obciążając chory bark. Można też zaobserwować zmniejszenie siły mięśniowej oraz zwiększoną wrażliwość na ból w okolicy barku.

• Niezbędne jest wykonanie specjalistycznych badań – RTG, USG, rezonansu magnetycznego i tomografii komputerowej barku. Na podstawie wyników badań lekarz zaleca dalsze postępowanie, w zależności od stopnia zaawansowania dolegliwości.
• Standardowy proces leczenia opiera się na farmakologii – zaleca się przyjmowanie doustnych środków przeciwzapalnych i przeciwbólowych. Jeśli stan pacjenta jest poważny wykonuje się zabieg operacyjny.

Oczywiście niezbędnym etapem powracania do pełnej sprawności jest rehabilitacja – bez tego próżno oczekiwać szybkich efektów. Regularne sesje terapeutyczne to konieczność, gdyż opracowując zestaw ćwiczeń na własną rękę można odnieść skutek odwrotny do zamierzonego i pogorszyć swój stan. Leczenie powinno trwać rok, a 10 miesięcy to absolutne minimum.

Zapraszamy do kontaktu z naszymi specjalistami – pomogą tak dobrać program rehabilitacji, by powrót do pełni zdrowia nastąpił jak najszybciej i co najważniejsze – by rehabilitacja była bezpieczna dla pacjenta. Początkowo rehabilitacja polega na stosowaniu ćwiczeń mobilizujących stawy, których celem jest zwiększenie zakresu ruchu. Później celem jest wzmacnianie mięśni obręczy barkowej oraz kończyny górnej. Aby wzmocnić pozytywny efekt terapii zaleca się zabiegi pomocnicze z fizykoterapii: laser, ultradźwięki, krioterapię oraz pole magnetyczne.